As we enter a new year, an old chapter closes. In the past four months I've had the time to reflect on what actually happened in Tokyo and what an impact it  made on me. The title of this blog, a quote from my dear friend Ellie Robinson, has been in my head ever since she's spoken these words to me the day before my final race in Tokyo, and I'd love to share with you why it means so much to me.

 Iets meer dan een jaar geleden werd bekend gemaakt dat de Spelen van Tokio een jaartje zouden opschuiven. Trajecten werden omgegooid, sommige topsporters besloten een einde te maken aan hun carrière, de topsportwereld stond even op zijn kop. 

Donderdag 3 december is het zover, dan mogen we éindelijk weer een belangrijk toernooi zwemmen. Na de afgelaste SwimCups van april en de Spelen die een jaartje werden verschoven, staat er weer wat op de planning. De kwalificatiemomenten voor Tokio 2021 zijn bekend, beginnend met de Rotterdam Qualification Meet, 3 t/m 6 december.

Hoe we van de situatie gebruik kunnen maken om even bij te komen.

Ik loop het wedstrijdbad binnen en ineens klap ik helemaal dicht. Wat is dit nou? Zo ben ik helemaal niet, en dat terwijl ik juist zo'n zin had in dit toernooi. Ademhalen Zijderveld, rustig ademhalen..

Bril op, bril af. Tekstvak toevoegen, button plaatsen, link instellen, verplaatsen, kolommen links. Of nee, kolommen rechts. Socials rechts, socials links. Aaaa!